In deze tuchtzaak bij het ISR staat - samengevat - de vraag centraal of beklaagde zich schuldig heeft gemaakt aan overtreding van het Reglement Seksuele Intimidatie.

Beklaagde wordt verweten dat hij zich seksueel grensoverschrijdend heeft gedragen doordat hij naar meerdere sporters en/of personeelsleden seksueel getinte berichten en/of foto’s en video’s heeft gestuurd en hij verder is binnengedrongen in het privéleven van sporters dan noodzakelijk voor het gezamenlijk gestelde doel.

Meer in het bijzonder stelt de aanklager van het ISR zich op het standpunt dat beklaagde het Reglement Seksuele Intimidatie heeft overtreden ten aanzien van:

o    de meldster die het gedrag van beklaagde bij de directie van de voetbalclub waar beklaagde werkzaam is aan de kaak heeft gesteld;

o    een groep aangeduid als ‘overige dames’;

o    oud-speelsters die hebben meegewerkt aan een artikel in het Parool van 16 september 2022.

Verder verwijt de aanklager beklaagde dat hij de fysioruimte is binnengetreden terwijl op dat moment dames van het eerste elftal werden behandeld en in een kwetsbare positie op de behandeltafel lagen.

De tuchtcommissie overweegt dat de identiteit van de ‘overige dames’ niet bekend is en dat zij daarom niet kan beoordelen om wie het gaat, in welke relatie zij ten opzichte van beklaagde staan of stonden en welke overtreding(en) beklaagde wanneer tegen hen zou hebben gepleegd. Beklaagde kan zich tegen de beschuldigingen ook niet adequaat verweren. Hetzelfde geldt voor de categorie oud-spelers die anoniem over beklaagde hebben verklaard tegenover het Parool. Verder is bij gebrek aan verifieerbare informatie niet aannemelijk geworden dat beklaagde ongewenst of ongepast aanwezig is geweest tijdens fysiotherapeutische behandelingen en zich daarbij schuldig heeft gemaakt aan seksueel grensoverschrijdend gedrag.

Daarmee komt de tuchtcommissie tot de tussenconclusie dat in beginsel alleen de melding van de anonieme meldster bij de directie van de voetbalclub inhoudelijk kan worden beoordeeld. Dat wordt niet anders doordat de aanklager en de tuchtcommissie haar identiteit niet kennen, omdat beklaagde wel weet wie meldster is en op welke gedragingen de melding betrekking heeft.

Naar het oordeel van de tuchtcommissie heeft beklaagde het Reglement Seksuele Intimidatie overtreden. Beklaagde - die een leidinggevende functie bekleedde en daardoor met een ‘begeleider’ in de zin van het tuchtreglement gelijk wordt gesteld - heeft zich namelijk niet gehouden aan de regel (tevens algemene norm) dat hij zich onthoudt van seksuele intimiteiten via welke communicatiemiddelen en tegenover wie dan ook.

Bij de bepaling van de strafmaat houdt de tuchtcommissie er rekening mee dat de kwestie veel publiciteit heeft gekregen en dat beklaagde daardoor is geschaad. Anderzijds speelt mee dat beklaagde zich gedurende langere tijd schuldig heeft gemaakt aan dit grensoverschrijdende gedrag. Van beklaagde had, gelet op zijn functie als directeur voetbalzaken, verwacht mogen worden dat hij zich bewust was geweest van de voorbeeldfunctie die hij had, en dat hij zich van dergelijk gedrag had onthouden, ook wanneer hij meende dat het geschiedde op basis wederkerigheid en vrijwilligheid. 

 Beklaagde wordt door de tuchtcommissie gestraft met een verbod om een functie uit te oefenen binnen de KNVB of aan de KNVB verbonden organisaties voor een periode van twee jaar, waarvan een jaar voorwaardelijk en met een proeftijd van twee jaar.

 Dat is lager dan de eis van de aanklager die een functie-uitsluiting vorderde van vijf jaar, waarvan twee jaar voorwaardelijk. Het is niet bekend of beklaagde en/of de aanklager in beroep gaan tegen de uitspraak van de tuchtcommissie.

Klik hier voor de geanonimiseerde uitspraak zoals gepubliceerd op de website van het ISR.